Home is where the heart is

Elke dag = complimenten-dag!
Weet je wat zo leuk is aan wonen en werken in Afrika? Er gaat geen dag voorbij of je ontvangt van iemand wel een compliment. Echt waar. Uit totaal onverwachte hoek, op een onverwacht moment. De boda-driver die vindt dat rood mij zo goed staat (heeft hij natuurlijk gelijk in), een mevrouw op straat die enthousiast roept ‘I like your style!’, een knul van 29 die spontaan mijn hand wil schudden omdat ik op een ‘Kardashian’ lijk (het haar of de billen?), een meneer in de supermarkt die spontaan het gangpad in komt rennen alleen om te vertellen dat hij mijn haar fantastisch vindt. En zijn vrouw trouwens ook. Die stond een paar meter verderop blij te zwaaien. Of de Uber-chauffeur die vindt dat ik zo goed Engels spreek en blij wordt van mijn op elkaar afgestemde outfit, een kind op een project dat lief zegt ‘you are bjoetifuul’. Mr. Banana, een sportinstructeur, die weet te vertellen dat een Oegandese dame van mijn leeftijd nooit kan wat ik allemaal kan. ‘You are very strong madam’. Of vanmiddag de dame die nieuwsgierig komt vragen in welke film ik speel want ‘you look like a movie-star!’ Hoe leuk allemaal?! Er gaat geen week voorbij of iemand geeft wel een compliment. Aan al die spontaniteit en eerlijkheid zit ook een keerzijde …..

Zo zat ik een keer achterop de boda richting een afspraak en gingen we heuvel op. Gefrustreerd over het feit dat het maar langzaam ging, riep de boda-meneer ‘you are too big!’ Met andere woorden; er mogen wel een paar kilootjes af mevrouw …. Oeps …. Of de vraag waarom ik mijn haar niet verf want ik lijk zo oud met die grijze kuif …. En laat het dan gelijk groeien want kort haar is voor mannen. En waarom ik niet netjes m’n nagels lak want zonder zie ik eruit als een zwerver …. Ja ja, pijnlijk eerlijk allemaal. Maar ik geniet ervan!

Lang geleden
Dit stukje tekst schreef ik begin juni … en nu is het begin november ….. lang geleden dat ik voor het laatst een blog plaatste dus. En er is ondertussen veel gebeurd. Heel veel. Mooie dingen maar ook een zeer pijnlijke en verdrietige dingen.

Home is where the heart is
Als er 1 ding is wat ik heb geleerd in de afgelopen periode, is dat de uitdrukking ‘home is where the heart is’ voor mij opgaat. Natuurlijk mis ik ‘Nederland’; niet zozeer het land met stakende boeren en onderwijzers en ellenlange files maar ik mis ‘mijn mensen’. Ik mis het om samen door de stad te lopen, koffie te drinken, naar de film te gaan, in de auto te kunnen springen om iemand te troosten, om samen te lachen, te huilen en het leven te vieren. Zo had ik graag Gaby willen omhelzen om haar te troosten met haar verdriet om haar moeder. Haar moedertje die in februari zo super trots op haar was met haar promotie. Op zulk soort momenten is 'home' toch echt Nederland......

Daarom was het G E W E L D I G dat Ingeborg in juli naar Oeganda kwam! Een klein beetje Nederland en 'thuis' in Afrika. Hoe tof om haar te omhelzen in de tuin van het Doingoood huis en samen ervaringen te delen en herinneren te maken! Te zien hoe zij ‘mijn’ Afrika ook in haar hart heeft gesloten. En om samen ongelooflijk zadelpijn te krijgen van een fietstocht tussen de zebra’s. En een tent te delen. Zeeziek te worden op Lake Victoria en te concluderen dat mountainbiken toch niet echt ‘ons ding’ is. Om samen te genieten van het natuurschoon, het dierenrijk en de Afrikaanse massage in de bus. En oh ja, om mij op te rapen van straat wanneer ik op een m’n platte snuit ga …. Dank je Ing dat je er was! Ik heb intens genoten!

Ik genoot ook enorm van het weerzien met ‘mijn’ meiden bij Henny’s in Kwale, Kenia! In juli was ik er voor het laatst en het was weer fantastisch om te zien hoe ze groeien; fysiek en als mensjes. Kleine Michelle spreekt ‘opeens’ een paar woorden Engels, Dani heeft benen gekregen tot onder haar oksels, Rebecca is al haar voortanden kwijt en Binti is een paar kilootjes (te veel) aangekomen. Wat veel belangrijker is, de meiden zijn happy! En ik was extreem happy om weer een paar dagen met ze op te trekken, ze te plagen, te knuffelen en te horen hoe het met ze gaat. Ook ‘verkering’ Joseph was blij mij te zien en poes Pietje vond het na al die maanden nog steeds heel gewoon om met mij mee te gaan naar mijn kamer.

De feestvreugde werd enorm verhoogd door het succes van de GEF Kenya Classic 2019. Ruim 80 deelnemers fietsten op hun mountainbike (zij wel) door barre omstandigheden van de Kilimanjaro, Tanzania naar Kwale, Kenia om de projecten van de Girls Empowerment Foundation (financieel) te ondersteunen. Wat een bikkels en doorzetters! En wat een leuke groep met mensen! Fietsen kunnen ze maar feestvieren ook!

En hoe leuk was het om Chantal in het door ons zo geliefde Kenia te ontmoeten! Ruim 1 1/2 jaar geleden hadden we onze eerste koffiedate in Rotterdam. En nu een koffie-, en lunchdate, aan het hagelwitte strand van Diani Beach. Heerlijk om ervaringen te delen en fantastisch dat ze een donatie heeft gedaan van uitwasbaar maandverband aan de meiden van Henny’s! Lees vooral haar boek ‘Op hoge hakken in Afrika’! Over het volgen van je hart. En vallen en opstaan.

Wie ook hun hart volgen zijn Katja & Dennis. ‘Mijn’ zo geliefde Koffie&Zo hebben ze verkocht en ze zijn onderweg naar een ander avontuur. Super trots op ze dat ze dit durven en vooral doen maar waar drink ik in januari koffie? Ach, dat maakt ook eigenlijk niet uit. Het gezelschap is belangrijker.

De bevestiging dat ‘home is where the heart is’ voor mij klopt (leuke woordspeling …), kreeg ik door mijn verblijf in Malawi. Malawi? Ja, Malawi. Ook een bestemming van Doingoood (terecht!). In 2018 solliciteerde ik bij een bedrijf in Malawi maar zag er toch van af; arm land, geen hele bruisende hoofdstad. Niks voor mij dus. Nou, daar kom ik op terug. Met pijn in m’n hart vertrok ik eind oktober na 6 weken Malawi. Super vriendelijke mensen, heerlijk klimaat, hartverwarmende projecten, prachtige natuur, heerlijk vertoeven aan Lake Malawi en genoeg te beleven in hoofdstad Lilongwe! Of waren het de gekookte eitjes van collega Sanne? De super leuke weken met de Social Safari? De koppen koffie met collega Lotte? De avondjes jazz bij 4Seasons? M’n nieuwe beste vriendinnetje Izy? Gelukkig mag ik nog een keer terug want ook daar ligt nu een stukje van mijn hart.

Het Oegandese deel van mijn hart brak eind september toen het Doingoood huis in Kampala bruut en gewelddadig werd overvallen. Wat een trauma voor onze deelnemers! En voor onze collega’s ter plaatse …. Heel langzaam herstelt iedereen zich en worden de gebroken harten gelijmd. Terwijl ik dit schrijf, geniet ik van zon, zee en strand in Kenia en voel ik mij thuis want mijn hart is hier.