Waar te beginnen? deel 2

10 november 2018 - Kwale County, Kenia

Ik heb een heerlijke week gehad! Veel gelachen, goede gesprekken gevoerd, veel gezien, meegemaakt en gedaan. De week is dan ook omgevlogen. Ik was er gewoon een beetje moe van. Voor GEF, Henny’s Chldren’s Home, Henny’s Academy en daarmee onze meiden hebben we goede stappen gezet. Ook een rigoreuze. Maar dat heeft allemaal heel goed uitgepakt. Pffff, wat een opluchting. Daarnaast hebben ook onze meiden een fantastisch week gehad. Door de komst van die wazungu, worden de meiden weer uitgedaagd om ook uit hun routine te stappen, nieuwe relaties aan te gaan en te leren. Zo’n week met Edwin, Esther en Ivon en een groep blanke mensen, betekent ook altijd heel veel plezier en uitstapjes!

Na de aankomst op dinsdag en de kennismaking met de de meiden, de school en het huis, moest er door de ISW’ers ook gewerkt worden. Woensdag was dan ook gebombardeerd tot verf-dag. Zowel in huis als op school. Verven in 35 graden is geen pretje maar verven wanneer het de hele dag heel hard regent, is ook geen feest. En best onhandig wanneer precies de buitenmuren gedaan moeten worden. Anyway, de groep heeft zich kranig gehouden en veel werk verricht. De leraren van Henny’s warmden die dag alvast op voor het feestje zaterdag met een roadshow ter promotie van het festival. Als pubers zaten ze in het busje te giebelen. Het duurde dan ook uren voordat ze terug waren. Die hadden in ieder geval een goede dag gehad!

Vrijdag vierden we de afsluiting van het schooljaar. Volgens traditie begonnen we deze bijeenkomst …… ruim een half uur te laat om daarna te genieten van de optredens van alle klassen en de uitreiking van prijsjes voor de nummers 1, 2 en 3 van iedere klas. Deze keer vierden we ook de graduation van de hoogste kleuterklas naar klas 1. Inclusief ‘jurk en muts’ en certificaat. Wat waren ze trots! En wij natuurlijk ook! Na een hele lange sessie met veel klappen, openden we aansluitend de speeltuin. Met de aanleg ervan heb ik moordneigingen gehad, het cement was bij wijze van spreke nog nat, maar nu was ik vooral blij dat de ouders van Beasy erbij waren om Beasy’s Playground te onthullen. De mensjes waren enorm geroerd! En de kids uitzinnig van blijdschap; lekker schommelen en in de draaimolen! Na de lunch zorgden de ISW kids voor een gevarieerd programma aan (sport) activiteiten. Het weer zat deze dag gelukkig mee. Dat was niet het geval de dag ervoor …

Het ISW tripje naar Wasini Island op donderdag was een hele waterige dag. Het kwam met bakken uit de hemel. En het stopte niet. Niet onderweg, niet op de boot, niet op de weg naar huis.  Ploegend en hobbelend over modderige wegen, reden we in ruim 2 uur naar Shimoni. De sfeer in de bus was er niet minder door. Foute muziek, lekker meelallen en flauwe grappen maken. En het goede nieuws is dat er enthousiast gesnorkeld werd en we dolfijnen hebben gezien!! Dat maakte het zeeziek zijn een beetje goed. Kletsnat en met Jeroentjes-haar hobbelden we in de bus aan het einde van de middag weer terug naar wonderschoon Kwale.

Zaterdag was een ouderwets zonnige dag in ‘my hometown’! En dat kwam mooi uit want we openden die dag de poort van de school voor de eerste editie van Henny’s Festival for Children. Tof om te zien hoe het idee van een gezamenlijke Henny’s dag uitpakte. Zelfs een aantal oud-Henny’s meisjes kwamen kijken. Een grote happy Henny’s famiily dus! Onze meiden en de gasten genoten intens van alle spelletjes inclusief oud Hollandsch ezeltje-prik! Onze grotere meiden hielden de wacht bij de poort, verkochten water, soda’s en snacks van de barbecue. Vele ballonnen, een bijna leeggelopen springkasteel, uitgebreide buikglij-sessies, honderden rondjes in de draaimolen, duizenden keren heen-en-weer op de schommel, vele voetbalpotjes, gezichtsbeschilderingen en dansjes verder, sloten we rond 4 uur na een gezamenlijke schoonmaak actie van het terrein met, uiteraard, een gebed een geslaagde dag af. Als jullie denken dat dit het festival het hoogtepunt van de zaterdag was, dan moeten jullie maar snel verder lezen!

Na weer een smakelijke maaltijd bij Jumbo, was het tijd voor …. een Pubquiz! Iedereen weet hoe dol ik ben op spelletjes dus heel blij was ik niet toen Ivon en Esther graag wilde dat wij als team mee zouden doen .. Hoe toepasselijk onze teamnaam; the Golden Girls. Door onze quizmaster Edwin liefdevol omgedoopt tot het Ouwe Wijven team. De eerste paar rondes deden we het best aardig. Tot de muziekvragen kwamen over bloggers, vloggers en rappers. Toen voelde we ons echt ouwe wijven. Maar maar maar maar maar, uiteindelijk waren we net wijn; hoe ouder, hoe beter. Met slechts 1 punt verschil wonnen die Ouwe Wijven toch maar mooi! Nu niet denken ‘ach, die arme kindertjes’ want in elk team zat een leraar. Hoor. Mijn gevloek over dat stomme spelletje, werd mij de volgende dag vergeven. Althans, dat denk ik want verstaan kan ik het nog steeds niet; een kerkdienst in Kiswahili. Met alle ISW’ers haalden we onze meisjes op om daarna met onze binnenkomst de hele kerk te vullen. Leraar Brian was de slimste; die ging met de zondagsschool kids mee naar buiten. Wij luisterden ondertussen naar een preek over de rolverdeling tussen man en vrouw. De vrouw moet onderdanig zijn in haar relatie met de man, de man hoeft alleen maar van haar te houden. Ik heb genoten van het hoofd van Ivon; die was het er volgens mij niet helemaal mee eens … hahaha. Gelukkig mocht ze daarna, samen met Edwin, Esther en onze social worker Lilian naar voren om zich voor te stellen. Dat ritueel had ik al een keer meegemaakt dus ik bleef als ‘vaste’ klant mooi zitten.

In een grote slinger, wandelden we na de kerkdienst terug naar Henny’s Home om te knutselen, te puzzelen, te kleuren, te spelen en uiteraard te dansen. Het was leuk om te zien dat de Henny’s meisjes erg hun best deden om de ISW kids te vermaken. Ik was weer super trots op ze! Ook was het tijd om de nieuwe matron Caro officieel te introduceren. De eer was aan mij. Caro en ik waren er gewoon een beetje zenuwachtig van. Zaterdag was ze al bij het Henny's Festival geweest dus een grote verrassing was het niet maar wel een grote verandering. Gelukkig zijn kids flexibel en werd ze hartelijk welkom geheten. Na de lunch gingen we, uitgerust met een nieuw verkregen zonnebril, weer in een grote slinger wandelend naar het olifantenuitzichtpunt. Geen olifant gezien maar ik heb genoten van het fantastische uitzicht en de glunderende koppies. Na een mooie zondag, brak de grote dag aan; een dagje met elkaar naar het strand! Trots als pauwtjes wachtten alle meisjes en alle staff met hun kids gekleed in paarse GEF/Beachday t-shirts ons op. Het duurde even voordat ruim 125 personen zich hadden verdeeld over de 3 bussen maar daar gingen we. Heel Kwale keek z’n ogen uit. De dag aan het strand werd gehost door collega-school World of Life. Nou, die weten hoe je een feestje moet bouwen! Gekke spelletjes, danscompetities en een klein hoogtepuntje door een puntgaaf uitgevoerd optreden door alle wazungu op het zelf gezongen ‘Kleine wasjes, grote wasjes’. Waar een klein land toch maar groot in kan zijn….. Terwijl het gebouw bijna ontplofte van het gejuich, voerden het bestuur en ik na een overdadige lunch topoverleg met een aantal key-personen binnen de lokale teams. En toen gingen we naar het strand en de zee in!!! Ik kan niet uitleggen hoe dat eruit zag maar de temperatuur steeg een paar graden door de intens blijde gezichtjes! Jullie zullen begrijpen dat de terugreis een stuk rustiger was dan de heenreis met een boel snurkende kindertjes. Zoet! Brian vroeg zich wel bezorgd af of m’n verkering al wel zindelijk is.

En toen kwam het afscheid …… De ISW groep had nog een mini-safari naar Shima Hills National park op het programma staan voor dinsdagochtend. Daarna was het koffers inpakken, de bus in en met gierende banden naar het vliegveld. Dus moest er na zo’n heerlijke stranddag gedag worden gezegd ….. Er vloeiden heel wat traantjes … van beide kanten ….. wat zeg je als 14-jarige tegen je nieuwe Keniaanse vriendinnetje? Tot ziens? Dank je wel? Er werd dan ook veel geknuffeld. Ik stond erbij en keek ernaar. Met een brok in m’n keel. Ik voelde het verdriet en dacht aan mijn afscheid over een paar maanden. Ik kan bij het idee alleen al een potje janken…..

Het verdriet was ’s avonds bij het eten nog goed zichtbaar en voelbaar. Iedereen ging dan ook maar op tijd naar bed. Dinsdag in alle vroegte stapten we fris en fruitig weer in de bus. Dit keer safari-busjes want we gingen wilde dieren spotten! Kwale ligt aan de voet van Shima Hills National Park dus met nog geen 20 minuten stonden we aan de poort. Ook deze ochtend helaas geen olifant gespot maar wel bavianen, buffel, giraf en een zeldzame springbok. Een bezoek aan dit park zonder een wandeling naar de waterval is geen optie dus gingen we onder begeleiding van een ranger met een heel groot geweer aan de wandel. En je weet, wat je naar beneden loopt, moet je ook weer naar boven …. Het bezoek aan de waterval was de moeite van het weer naar boven lopen waard. En voor mij weer een goede oefening want ik heb mij inmiddels opgegeven voor de Doingoood Kilimanjaro Charity Climb 2020 ….. oeps ….. Waarommmm???? Maar goed, daarover een andere keer meer. Voor de ISW’ers zat het erop dus zat er niets anders op dan koffers pakken en weer braaf instappen in de bus. Exact op tijd waren de koffers uitgeladen en stond de groep in de rij voor de security op Mombasa Airport. Weer moest ik even slikken want dit was een intensieve en bewogen week geweest. En heel fijn om dit met Esther, Ivon en Edwin te delen. En het was super gezellig met de ISW juffen en meesters! Ik ga de gezamenlijke biertjes en afzeik-sessies missen! Maar ja, ik heb nog een job te doen dus zwaaide ik heel hard en ging ik weer terug naar Kwale. Naar de stilte. En m’n meisjes! 

Terwijl ik dit schrijf, is een ruime week geleden dat ik op Mombasa Airport stond. En ondertussen is er weer een hoop gebeurd. Waar nu weer te beginnen? Lees je de volgende keer weer mee?

Foto’s

12 Reacties

  1. Katja:
    10 november 2018
    Wat fijn zo’n blog elke dag 😀!!! Als ik jou was zou ik nog maar niet aan je afscheid denken over een paar maanden, jij krijgt er een brok van in je keel......nou ik ook maar dan van blijdschap 😉. Maarre......2020 de Kilimajaro again......WHY????
  2. Edwin:
    10 november 2018
    So blij dat je er ook was die week! Trots op alles wat je daar voor elkaar krijgt! 😘😘
  3. Cynthia:
    10 november 2018
    Ik lees de volgende keer zeker weer mee Carola. Ieder blog weer genieten!
  4. Cynthia:
    10 november 2018
    En leuke foto's!! ;-)
  5. Lout:
    10 november 2018
    Wat een heerljjk verhaal Carola, zeker nu ik het allemaal heb gezien😀 je doet een mooie job daar. Geniet er nog van en succes komende tijd. Groetjes uit regenachtig en koel Holland x
  6. Mariëlle:
    11 november 2018
    Fijn dat je er weer bent Careltje, leuke verhalen en weet dat je hier gemist wordt 😘😘😘
  7. Jannie van Barneveld:
    11 november 2018
    Weer prachtige verhalen hoe krijg je het allemaal verteld nog veel plezier tot de volgende keer succes de groeten
  8. Paul:
    11 november 2018
    Blijft een feest om jouw ervaringen te volgen! Hartelijke groet
  9. Janneke:
    11 november 2018
    Jeetje, wat beleef jij een hoop mooie en bijzondere momenten!! Enjoy en en liefs!!
  10. Doralice:
    12 november 2018
    Wauw Carol, wat een heerlijke verhalen weer. 😘
  11. Franklin:
    12 november 2018
    :)
  12. Anneke:
    20 november 2018
    Lieve roomie, wat een blij nieuws lees ik weer van jou! Heerlijk, staat genoteerd 😘😘