Vrouwen

Vrouwen. Wanneer ik het woord ‘vrouwen’ in mijn hoofd hoor, komt daar direct de vreselijke zin achteraan; ‘je kunt beter kippen houden’ …. Waarom? Wie heeft dit in mijn hoofd gepland? Zoals vele spreekwoorden en gezegden, zit er (vast) een kern van waarheid in. Maar in deze? Heeft het te maken met het vooroordeel dat vrouwen veel praten of wel kakelen? Wie kan het mij vertellen?

Hoe dan ook, vrouwen; ze zijn er in vele maten, soorten, hoogtes en uitvoeringen. Met grote, kleine, hangende, pronte borsten, dikke, platte, grote, uitstekende, niet bestaande billen. Verliefd, verloofd, getrouwd, gescheiden, single mums. Met bijzondere hair-do’s, pruiken of kaal. Met of zonder kids, familie, huis en haard. En verhalen. Prachtige, intense, verdrietige, opbeurende, grappige en inspirerende verhalen. Las pas op Facebook dat vrouwen eigenlijk een gebruiksaanwijzing zouden moeten hebben. Het commentaar was; welke man leest gebruiksaanwijzingen?? Vond ik wel grappig. We kennen ze allemaal. De verhalen, de aanwezige of ontbrekende gebruiksaanwijzingen en de vrouwen.

Ik heb het geluk dat ik dat ik heel veel mooie bijzondere, sterke en inspirerende vrouwen ken en ontmoet. Ik noem er maar eens een paar; Katja, Marielle, Ineke, Naomi, Gaby, Monique, Chantal, Ingeborg en Rienske. Catherine, Grace, Judith en Mariam. Nederlandse vrouwen, vriendinnen en inmiddels ook een heleboel Afrikaanse vrouwen; vrouwen door mij bewonderd en soms met verbazing gade geslagen. In de afgelopen tijd is ons een bijzondere vrouw ontvallen; de moeder van Gaby. Wat een verdriet ….. Zo’n lieve en positieve vrouw! In februari zat ze nog naast mij in de auto onderweg naar Maastricht voor de promotie van haar jongste dochter. Ape-trots! Wat een verlies. Ik koester warme herinneringen aan haar. 

Afrikaanse vrouwen
Iedereen heeft wel eens een foto gezien van een Afrikaanse vrouw met een kindje op haar rug. Niets geen honderden euro kostende kinderwagen maar gewoon een doek. Je buigt wat voorover, legt je kind, net geboren of inmiddels 3 jaar oud, op je rug, slaat er een doek omheen en bindt die doek aan de voorkant vast. Hoppetee en wandelen maar. Soms met boodschappen of koopwaar op het hoofd. Op de fiets of in een kano. En vaak is dat kindje niet haar enige kindje maar zijn er nog 3, 4, 5 of meer. Vele monden om te voeden. Dus ’s ochtends wanneer de zon opkomt, rond een uur of 5, met jongste kind op de rug, naar het land om te zorgen voor de gewassen, de geiten en de kippen. Aan het einde van de ochtend, voordat de zon op het hoogst staat en het niet meer te harden is, terug naar huis om te wassen (op de hand; zie ook mijn blog Woensdag wasdag), te vegen en bezemen en oeverloos in de nsima/ugali of pocho te roeren (= maispap). Geld voor (openbaar) vervoer is er vaak niet dus er wordt veel gelopen. Kilometers.

Voor veel van deze vrouwen geldt dat er geen man (meer) in het spel is. Die heeft de benen genomen of is het huis uitgegooid. Natuurlijk zijn er ook veel gelukkige Afrikaanse stellen en gezinnen. Ik mag en wil niet alles en iedereen over een kam scheren. Maar Afrikaanse vrouwen leiden over het algemeen een zwaar leven. Vanzelfsprekendheden voor mij zoals (warm) stromend water uit de kraan, gas om op te komen, apparaten die voor je wassen, kloppen, het gras maaien of de afwas doen, ontbreken in menig huishouden. Er moet water worden gehaald, water worden gekookt, hout worden gesprokkeld, kilometers gesjouwd met houtskool. Veel fysieke inspanning dus. Moeders worden 9 van de 10 keer door hun zoons op handen gedragen. Dat is mooi om te zien. En terecht. En soms ingewikkeld voor de nieuwe vrouw in hun leven. Want wanneer mama het er niet mee eens is, en dat is ze vaak niet, dan komt ‘die nieuwe vrouw’ er niet in …..

Het perspectief van de Afrikaanse man
Enige weken geleden zat ik in een Uber-taxi in Mombasa onderweg naar een afspraak. Ik trof op deze rit een heel nieuwsgierig heerschap. Wie ik ben, waar ik vandaan kom, wat ik ging doen, waarom ik in Afrika ben en natuurlijk de vraag; ben je getrouwd. Dat blijft een lastige vraag om te beantwoorden want niet getrouwd zijn, op mijn leeftijd, is ‘raar’. Met een mooi verhaal over dat ik veel reis en gescheiden ben en daarom niet getrouwd ben op dit moment, kom ik er vaak mee weg. Deze keer vertelde ik dat ik wel getrouwd ben maar mijn man in Malawi woont (Jel; dat was er weer 1!). Richard-de-Uber-chauffeur vond dat ik dan niet in Kenia kan zijn want ik ‘hoor’ bij mijn man. Dus merkte ik op; ‘dan trouw ik toch ook met een Keniaanse man. Dan heb ik ‘overal’ zoals het hoort een man.’ Nou dat vond Richard geen goed idee. Toen ik vroeg: ‘en waarom dan niet’ was zijn antwoord vaag en onduidelijk. Dus ik deed er nog een schepje bovenop; het is geaccepteerd wanneer mannen meerdere vrouwen hebben dus waarom mag een vrouw dat dan niet? Toen stopte Richard gewoon midden op de weg om mij vol verbazing en in shock aan te kijken! Een vrouw met meerdere mannen?!?!?! Hoe kon ik het bedenken? Dat kan toch niet?! Mannen zijn namelijk jaloers! Hahaha, nu snap ik het. Jullie ook? Jammer voor mij dus; geen schatje in elk stadje wat Richard betreft.

Ik kan er grappen om maken en heb vaak hele leuke, leerzame en interessante gesprekken over dit onderwerp. In en door mijn werk zie ik ook heel veel mooie initiatieven op het gebied van zelfbewustzijn en zelfvertrouwen. Meiden en vrouwen vaardigheden bijbrengen zodat ze in hun eigen levensonderhoud kunnen voorzien. Ze 'emploweren' of zo lekker 2019; in hun kracht zetten. Een ding staat voor mij als een paal boven water; we zijn er nog niet met elkaar. In Nederland bakkeleien de overheid en het bedrijfsleven over een vrouwen-quotum, in Afrika gaan meisjes die ongesteld zijn niet naar school. Of worden meiden uitgehuwelijkt op hun 14e aan een ‘oom’ van 62. 

Girl Empowerment
Ik zie veel ongelijkheid, misverstanden en meestal is dat in gegeven door vooroordelen en overtuigingen. Maar ik zie ook veel overeenkomsten. Het maakt niet uit waar haar bedje heeft gestaan. Of ze is opgegroeid in een lemen hut, op een flat op 6 hoog of in een vrijstaand huis. Alle meiden, groot of klein, dik of dun, wit of bruin, vragen zich de hele dag af; ben ik wel goed genoeg? Leuk, knap of slim genoeg? Vragen zich 100 keer per dag af wat iemand wel niet van ze zal vinden. Dat ingebakken gebrek aan zelfvertrouwen is, voor mij, universeel. Daarom knap ik bijna van trots wanneer ‘ze’, die vrouwen, het heft in eigen handen nemen. Jaren gaan studeren en promoveren naast een baan en een gezin, gewoon de zaak verkopen om 2 maanden naar Bali te gaan en weer een nieuw avontuur aan te gaan, na 25 jaar bakken met geld te hebben verdiend, te gaan doen waar haar hart sneller van gaat kloppen, de beslissing durven te nemen, ondanks dat ze single zijn, toch die eigen toko te starten, te gaan scheiden wanneer ze niet meer gelukkig zijn en van een klein huisje een thuis te maken. Stenen te bakken na school om zo te sparen voor je opleiding aan de universiteit . Je kinderen achter te laten bij je ouders om centjes te gaan verdienen in een andere stad. Je dochtertje stiekem te laten slapen in de bezemkast op je werk zodat je die extra nachtdienst kan draaien. Meedoen aan voetbal toernooi (voor jongens) of Queen van de catwalk worden. Ambitieus aan een baan te beginnen terwijl je de ervaring er niet voor hebt maar overtuigd ben van je eigen potentie. Ik houd ervan! 

Respect
Maanden geleden bezocht ik met collega Lisanne een schooltje in Mombasa. Met alle egards werden we in alle klassen ontvangen door de juf en de leerlingen. Het hoofd van de school vroeg mij om klas 8 (eindexamen klas van de lagere school) toe te spreken en hen een hart onder de riem te steken. Uiteraard wenste ik hen succes. Maar nog meer wenste ik de meiden de moed om door te studeren. Zelfstandige vrouwen te worden. Eigen keuzes te maken. Niet te trouwen op hun 18e omdat vader en moeder dan niet meer de zorg over hen hebben. En wenste ik de jongens om de meiden daarin te respecteren. Aretha Franklin zong erover; R-E-S-P-E-C-T. Daar komen we volgens mij een heel eind mee. Dus lieve mensen, geef je dochter, je nichtje, je zus, je moeder, je tante, die vriendin, je buurmeisje of welk meisje dan ook een dosis ‘je-bent-goed-zoals-je-bent’ mee. Of kom naar Afrika, daar krijg je elke dag van welke willekeurige vrouw een compliment. Een heerlijke boost voor je zelfvertrouwen! 

Deze blog is niet wetenschappelijk onderbouwd maar gebaseerd op wat ik zie en hoe ik het beleef; mijn eerbetoon aan alle vrouwen in mijn leven! 

Vanuit The warm heart of Africa; fijne feestdagen en een sprankelend 2020 gewenst!