Ok, but first coffee!
5 augustus 2018 - Kwale, Kenia
Eind maart dit jaar kwam ik terug van mijn reis naar Oeganda, Tanzania en Kenia. Mijn laatste blogs had als titel #nooitmeernaarhuis …… En daar zit ik dan, 4 maanden later, met een Stoney, laptop op schoot, op het terras van Jumbo Hilltop Lodge in Kwale Kenia deze blog te typen ……. Hoe is dat toch zo gekomen, kun je je afvragen. Heb je even?
Om jullie niet helemaal in de war te brengen met mijn gedachtenkronkels, komt het er kort en bondig op neer, dat ik enorm geraakt was door het vrijwilligerswerk in Oeganda; het werken met de straat-kids, de impact die ik had op hun leven, de bijdrage die ik leverde aan het project. Daarnaast stond nog steeds op mijn bucket-list ‘wonen en werken in het buitenland’. Ik dacht altijd dat dat werk in mijn vak moest zijn en het wonen dus in een grote ontwikkelde stad met grote(re) bedrijven. Voor mij was niet direct 1+1 = 2. Want ik vond natuurlijk ook van alles van mijn ideeën en gedachten. Was het niet tijd voor een grote-mevrouwen-baan? Ik was toch al op reis geweest. Was dat dan niet genoeg? Ik kon toch zomaar niet weggaan? Ik ben toch geen ontwikkelingswerker of social worker? Totdat een wijze vrouw tijdens onze wekelijkse walk&talk of noodzakelijke koffie (dank je Katja!) tegen mij zei; 'heb je die grote-mevrouwen-baan al niet gehad? En volg je hart want dat klopt.' Tja, wat moet je dan?
Voor mij startte toen de grote zoektocht naar contacten, organisaties, ingangen en mogelijkheden die mij terug naar Oost-Afrika zouden brengen. Om niet helemaal ‘afhankelijk’ te zijn of iemand mij wel zou willen, bedacht ik mij dat mijn ervaring met het beklimmen van de Kilimanjaro ook een goede business-case zou zijn. Dus zette ik, in samenwerking met een paar power-vrouwen, de Kilimanjaro Journey op (www.kilimanjarojourney.nl). Ondertussen babbelde ik mij de blaren op m’n tong, stuurde mails, liet mij introduceren, luisterde naar ervaringen van anderen, liet mij inspireren, werd ik lid van vacature-websites, zette mijn appartement in de verkoop en stuurde mijn c.v. de wereld rond. Ook naar Naaldwijk. Of all places ….. En toen ging het rollen.
Eind meid sprak ik voor het eerst met Edwin, bestuurslid van de Girls Empowerment Foundation (http://www.girlsempowerment.nl). Onder het genot van een ‘bakkie’, vertelde hij over de stichting, de meisjes in Kenia en over de zorg van het bestuur. Hoe zorgen we ervoor dat er over 10 jaar nog genoeg middelen zijn om voor de meiden te zorgen? Hoe kunnen we meiden die niet meer in Henny’s Children’s Home wonen ook ondersteunen? Bijvoorbeeld met het vinden van een job of het opzetten van een eigen business. Daar zag hij, en ik ook, een schone taak voor mij! Na een gesprek met het voltallige bestuur, kwam midden juni het verlossende woord; we doen het! En begin juli bepaalde we mijn definitieve vertrekdatum …….
Ondertussen was ik ook tot overeenstemming gekomen met een koopster over de prijs voor mijn appartement en de overdrachtsdatum werd vastgesteld. Toen werd het allemaal wel heel echt ….. Ondanks wellicht een heleboel onzekerheden, wilde ik dit zo graag doen! Recht uit mijn hart. Helpen om de meiden in Kenia een toekomst te bieden. Girl power!
Ik zal jullie niet vervelen met mijn oeverloze gesjouw met spullen, het uitzoeken, inpakken, weggooien, verkopen en verhuizen. Wat heeft een mens, wanneer je mij bent en 16 jaar op hetzelfde adres woont, toch een hoop zooi! Naast het sjouwen, het regelen van verzekeringen en een briefadres, inentingen en malariapillen, het opzeggen van abonnementen, was het ook een hele bijzondere periode; hulp, steun en (h)echte vriendschap. En toen begon ook het gedag zeggen en het afscheid nemen ….. Kees naar z’n nieuwe huis brengen, laatste keren naar het strand en laatste keer walk&talk, lunch- en eetafspraken, laatste keer North Sea Jazz, nog even het concert van Justin Timberlake meepakken, laatste keer de schaar in m'n haar en, uiteraard, koffie en zo bij Koffie&Zo.
En toen stond ik bepakt en bezakt op Schiphol. M’n hart vervuld om voor 80 wees-meiden in Kenia aan de slag te gaan; hen een huis, thuis, onderwijs en toekomst te bieden. Nu en over 10 jaar. Maar ook met een hart vervuld van verdriet. Om mijn Hollandse meisjes, besties en BFF’s achter te laten. Wat ga ik jullie missen! Zonder jullie steun had ik dit niet gekund! Ok, but first coffee! Want die gewoonte zet ik in Kenia natuurijk gewoon voort!
Een diepe buiging voor jou! Ik kijk uit naar je volgende verhalen! Dikke kussss Monique
Lieve groet,
Krista
Heb je rode hakken meegenomen?😉
Wauw wat een mooie inspirerende vrouw ben jij toch, onwijs goed dat jij je hart volgt en wat een toffe job, die meiden zullen dolgelukkig met jou zijn!
Ik ga je verhalen zeker lezen dus blijf deze heerlijke blogs schrijven.
Veel liefs en een knuffel💋
Echt heel veel respect. Top dat je dit doet. Heel veel succes.
Dikke Xx Alex
Geweldig om je hart te kunnen volgen!
Veel succes daar met de meiden en ik vind het super leuk om je verhalen te volgen.
https://stichtingninos.com/nl-verhaal
Heel veel succes
willen doen. Live our dream💋
Ik ben supertrots op je . Wat een enorme stap . Ik heb diepe bewondering voor jou dat je op deze manier doet wat je hart je ingeeft. Ik wens je heel veel plezier in Kenia. En wacht op je volgende verhaal. Want schrijven dat kun je ook😀. Dikke knuffel💗
Prachtig recht ui het hart geschreven weer. Zo reizen we een stukje met je mee.
Veel liefs, Mies
Liefs - x