Komen en gaan

Afgelopen week namen we afscheid van ‘onze’ An; een Belgische jongedame, verpleegkundige, echtgenote en wereldreizigster. Zij was onze huisgenote in het Doingoood huis en leerde ons dat ‘je poep’ niet vies is maar gewoon je billen, dat een stoel een stoel is en een zetel een bank. An reist al 16 maanden met haar echtgenoot over de wereld. De afgelopen 6 weken was zij in Oeganda als vrijwilligster aan de slag. Nu trekken ze weer samen verder met de intentie om over 8 maanden maar weer eens naar huis te gaan … Valt mijn uitstapje van 2,5 maand toch erg mee :-) 

Ondertussen hebben we er 2 Belgische huisgenoten bij; Cato en Loes. Benieuwd wat zij ons gaan leren qua taal. En ook 2 Nederlandse; Marriet en Tine. ZIj gaan vanaf maandag ook aan de slag op het project Agape. Dat komt mooi uit want mijn Agape mattie Jick staat op het punt om te vertrekken. Houden jullie het nog bij? Het is hier, logisch, een komen en gaan van (jonge)lui. Ik blijf nog een week in het Doingoood huis; dan ga ik ook. Zo ook Cora & Caroline; mijn eetmatties. Zij gaan naar huis. Ik zoek de rust op in het ICU guesthouse. Kan ik mij nog even geestelijk voorbereiden op mijn volgend avontuur; de Kili! 

Voordat dat zover is, mag ik a.s. weekend weer op safari! Nu naar Bwindi voor een heuse gorilla trekking. Hoe tof is dat? Niet dat we dit weekend niets te doen hadden … Zaterdagochtend togen wij met z’n 8en naar Jinja. Slechts 65 kilometer van Kampala maar toch bijna 3 uur rijden. Een hele lange Afrikaanse massage dus. Wat er zo bijzonder aan Jinja is? Nou beste mensen, daar ‘begint’ de Nijl. Je weet wel; die hele grote rivier. Die we voornamelijk kennen door/in/uit Egypte. Deze river ontspringt vanuit Lake Victoria als Witte Nijl. In Ethiopië ontspringt de Nijl als Blauwe Nijl. Deze twee Nijlen komen samen in Soedan en gaat dan verder als ‘Nijl’. Sinds 2005 wordt echter aangenomen dat de bron in een nationaal park in Rwanda ligt en via 2 rivieren naar het Victoriameer loopt. Dat vertellen we maar niet aan de Oegandezen want ze zijn er enorm trots op de bron te zijn van de Nijl. Daarnaast levert het ook veel toeristisch bezoek op wat uiteraard het broodnodige geld in het laatje brengt.

Deze toeristen bezochten het plaatsje Jinja, pinden geld, kochten souvenirs, dronken koffie bij een heel Europees tentje, aten daar een broodje en maakten later een tochtje over de Nijl naar de bron. Tijdens het eten van een broodje kreeg ik gezelschap van een heerschap van ongeveer 7 jaar oud. Hij wilde wel eens weten wie dat groepje luidruchtige Nederlanders was. Hij woont samen met zijn ouders en zusje al 4 jaar in Oeganda. Maar ook zij gaan. Eind april vertrekt de familie terug naar Nederland. Hij vroeg zich dan ook af of we elkaar daar dan weer zouden zien. ‘Natuurlijk’ antwoordde ik ‘kom maar op zaterdag koffie drinken bij Koffie&Zo; dikke kans dat je mij daar aantreft’. Hij ging erover nadenken. Want misschien gingen ze wel heel ver weg in Nederland wonen. En hij mocht nog niet alleen op de fiets naar school dus misschien ook wel niet alleen naar Delft. Maar hij vond het toch leuk om even Nederlands gepraat te hebben. Want Engels sprak hij al zo vaak. Wijsneus. 

Tijdens onze middag boottocht ontdekten we op de oevers en op het water veel bedrijvigheid; aapjes, vogels en vissers en ontpopte huisgenoot Cora zich tot een ware equivalent van Freek Vonk; u wist het (nog) niet maar er bestaat zoiets als een salamanderkrokodil. Echt waar. Vraag het maar aan Cora.

Ook bewonderden wij de Nijl bij zonsondergang wat bijzonder mooie plaatjes overleverden! En overheerlijke hamburgers. Daar was Jick dan weer heel blij mee. Ook dit geloven jullie niet maar we overnachtten weer in een tent! Dus weer met toilettas onder de arm naar het douchehok. En weer een weekend doorgebracht zonder föhn……  En Marjolein; m’n haar zat nog best oke! 

Na een heerlijk pannenkoeken-ontbijt brachten we de rest van de zondag door aan het zwembad van een luxe resort gelegen op de oevers van de Nijl. Heerlijk gelezen en met gevaar voor eigen leven onze lunch beschermd van stelende brutale apen. 

Waar het ook een gaan is, is in de boys home. Afgelopen week zijn 3 jongens terug naar huis gegaan. Na een periode van rehabilitatie, waren zij er klaar voor om weer bij hun familie te gaan wonen en weer naar school te gaan. Dat is het ultieme doel van Agape; de jongens, en hun ouders en/of families, zover krijgen/rehabiliteren dat een leven samen weer mogelijk is. Helemaal fantastisch dus wanneer het team en de jongens samen met hun families in deze opzet slagen! Het huis wordt er zo alleen wel een stuk leger van ..… En ik vind het een raar idee dat ik die kids nooit meer zal zien. Terwijl we net een beetje aan elkaar gewend waren. En elkaar stiekem eigenlijk wel lief en aardig vonden. Ik heb dus wat ‘mixt emotions’ bij hun vertrek …… Maar de blijdschap van hun rehabilitatie staat uiteraard voorop!

De rest van de groep wordt een beetje ongedurig; zij willen ook. Ze zijn er klaar voor. Dat is mooi om te zien. Om elkaar een beetje bezig te houden en af te leiden, heeft Jick van de week een lesje Nederlandse voetbalcompetitie gegeven en ik een lesje over Nederlandse landbouw en ons scholensysteem. Ze waren erg verbaasd dat er bij ons geen olifanten en leeuwen wonen. En dat wij groenten verbouwen in glazen huizen. Heel apart allemaal. Verder hebben we samen de spelletjes-kast opgeruimd. Alhoewel … samen ….. Ik haalde de kast leeg, zij gingen er mee spelen, ik gooide iets weg, zij haalden het uit de prullenbak. Heel efficiënt …… Uiteindelijk is het gelukt. Met een beetje geduld. En hier en daar een wanhoopskreet van mij. Ik word nog eens heel erg huiselijk van deze periode! hahaha

Zodra de jongens uit de boys home naar huis zijn, is er ruimte voor een aantal boys uit het drop-in center om in het Agape huis te komen wonen. Dan komt er ook weer plek voor ‘nieuwe’ jochies in het drop-in center. Ook in de drop-in is daardoor een beetje onrust. En dan vertrekt Jick ook nog eens. We gaan er woensdag dus maar een groot feest van maken; met muziek en dans, ballonnen en lolly’s. Daarna ga ik met Marriet en Tine er nog een leuke tijd van maken. Want ik ben voorlopig nog niet toe aan weggaan!