Altijd weer die Hollanders

In de schoolbanken
Daar zat ik dan. 3 dagen lang. Weer in de schoolbanken. Alhoewel, bank ….. In Kenia zit je in de klas op een houten stoel met een klein lessenaartje eraan vast. En een mandje onder je stoel zodat je daar je boeken en je schriften in kunt bewaren. Zeer efficient. Je glijdt in je stoel en verzitten doe je door met stoel en al aan de wandel te gaan. Echt. Na 3 dagen was ook ik daar best bedreven in. Ik heb veel geleerd die 3 dagen. Over onze meiden. De probleemgevalletjes. De manier van lesgeven, breuken en diersoorten, de leraren, hun ideeën en wensen en over geloofsbeleving. Teacher Betty vertelde ons tijdens Godsdienstles over ‘gehoorzamen en vertrouwen’. Wanneer je gehoorzaamt, wordt je vertrouwd. Eerder niet. Gehoorzamen en vertrouwen zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Amen. Ik zou daar wel een boompje over op willen zetten….. Ben ook weer helemaal bij hoe het ook al weer zit met zoogdieren, reptielen, vissen en vogels. En dat een tukje na de lunch heel aangenaam kan zijn wanneer je baby-class zo heerlijk ronkend en snurkend naast elkaar zit liggen. Schattig! En tijdens de woordcompetitie in Engelse les, kon ik mij niet inhouden en raadde bloedfanatiek woorden mee. Mr. Munga, headmaster van de school en leraar Engels, moest erg lachen om het ‘Hollandse' fanatisme; you people in Holland like games, right? Die 3 dagen school, gaven weer veel stof tot nadenken, nieuwe inzichten en een paar hele goede ideeën! Werk aan de winkel dus. 

Hollanders
Is het omdat ik weg ben en voorlopig ook nog wegblijf? Of is het omdat het gewoon echt zo is? Dat Hollanders zo lekker van aan- en doorpakken houden? Of zie ik het fenomeen Hollanders nu opeens in een veel te rooskleuriger daglicht? Hoe dan ook, ik genoot na 3 dagen school op zaterdagmorgen van een goede bak koffie en een heel goed Skype gesprek met het bestuur van de Girls Empowerment Foundation! Lekker m’n hart kunnen luchten, gespard over allerlei ideeën, concrete afspraken gemaakt en gelachen! Aansluitend ontmoette ik Pieter. Je raadt het al; een Hollander. Pieter heeft een aantal jaar geleden een fantastisch huis gebouwd aan de Keniaanse kust en verhuurt dit huis aan lokale en internationale vakantiegangers. Pieter is de buurman van mijn idyllische verblijf aan de kust in maart van dit jaar. Via social media had hij begrepen dat ik ‘weer terug’ was. Dat behoefte wat toelichting en gezelligheid. Dus daar zatten we dan op zaterdagmiddag aan een gezonde sap en dito broodje. Pieter kent inmiddels veel locals. Hij gaat mij dan ook helpen om met een aantal van hen in contact te komen. Waar je ze ter wereld ook treft, er wordt altijd ‘gehandeld’ door die Hollanders. Al is het maar in contacten! 

Een andere Hollander kwam ik tegen bij ‘mijn’ Jumbo. Gewoon op het terras. Zij riep hartelijk ‘goedenavond’. Ik vroeg nog een tikje onschuldig ‘hoe weet je dat je mij in het Nederlands kan aanspreken?’ Achteraf een beetje naif. Deze mevrouw is op doorreis in Kenia. Eerder maakte zij in Nairobi een documentaire over een van de ergste sloppenwijk. Via via kwam zij bij een familie in Kwale terecht. Tja, dan ga je een biertje doen bij Jumbo. En ontmoet je de enige andere mzungu in het dorp. 

Van de week bezocht ik ook de School for Medicine. Opgericht door Marie-Louise, jawel, een Nederlandse dame. Haar school staat op het heuveltje naast Jumbo dus wandelde ik daar uiteraard naartoe. Marie verbleef nog in Nederland voor vakantie maar het schoolhoofd, Esther, ontving mij met alle egards. Wat een powervrouw! En heel charmant. Volgens ingewijden zijn veel mensen (lees; mannen) best bang voor haar. Ik mag haar dus wel zul je begrijpen! Na een fijne kennismaking en een goed gesprek over de gemeenschappelijke uitdagingen van ‘haar’ school en ‘mijn’ school ging ik weer vol inspiratie naar het huis. Dat overigens overdag akelig stil en leeg is overdag …. De brave kindertjes zitten natuurlijk allemaal op school. Goed voor ze maar ongelofelijk saai voor ons! Wanneer ze thuiskomen, help ik met huiswerk, maken we een praatje,  lezen we een boek of spelen we een spelletje. Met Joseph doe ik wild. Rennen, hem over mijn schouder gooien, rondslingeren. Hij vindt het allemaal even prachtig. En ik ook!

Sinds 3 september hebben we een nieuwe collega; Lilian. Een hartstikke jonge meid maar vol ambitie, zeer gemotiveerd met een goede opleiding en werkervaring. Zij is onze nieuwe social worker en gaat met de meiden aan de slag om hen net nog dat extra zetje te geven naar zelfstandigheid. Met haar van de week een plannetje gemaakt voor haar inwerkperiode en gelijk een aantal leuke ideeën verder uitgewerkt. O.a. voor het organiseren van inspiratiesessies voor de meiden. Ik ben heel blij met haar komst! Na haar eerste werkweek heb ik haar dan ook maar gelijk meegenomen naar Jumbo voor een avondje eten, drinken en girl-talk.

Ex-Henny’s
Veel girl-talk ook tijdens mijn 2e ontmoeting met een aantal ex-Henny’s meiden. Voor de verandering had ik ze uitgenodigd naar Diani te komen voor de lunch. Dat werd vervolgens een hele middag eten, drinken, kletsen, een strandwandeling, een lesje tai-chi, een verkiezing; wie heeft de grootste billen en plannen maken voor de toekomst. Hun toekomst. Helaas kan de Girls Empowerment Foundation daar met geld niet meer aan bijdragen maar ik kan hen uiteraard wel helpen. Misschien met het opzetten van een business, een introductie en met het opzetten van een netwerk van ex-Henny’s meiden. Kreeg van een van de meiden een lesje biologie. We zagen, in eerste instantie, een hele dikke duizendpoot. Bij nader onderzoek bleken het er 2 te zijn, druk in de weer met elkaar; een mannetje en een vrouwtje. Het mannetje glimmend en skinny, het vrouwtje een grijzig en pafferig. Ook leuk voor jullie om te weten. Voor de volledigheid heb ik een paar foto’s gemaakt. 

Op de terugweg naar Kwale met de meiden stopten we voor de gezelligheid bij ex-mama Gladys. Die was super blij om veel van ‘haar’ babies weer te zien. Veel knuffels, waarschuwingen en opgeheven vingertjes. Maar ook veel genegenheid, liefde en wijsheid. Mama Gladys staat daardoor op mijn wish-list om beter te leren kennen. Zij kan mij vast veel vertellen over het reilen en zeilen in het huis. Van het verleden kun je leren, toch?

Zondag genoot ik van rust; me, myself & I. Wel nadat ik eerst met een emmer sop en een borstel m’n schoenen had ‘gepoetst’. Daarna een goed boek en de eerste 2 afleveringen van de serie ‘Ik weet wie je bent’ met Daan Schuurmans. Ik genoot mij gek zo op m’n bedje aan het zwembad van ‘mijn huis’. 

Nog meer Hollanders
Ik had eerder al verteld over Henk-uit-Rijswijk-maar-nu-uit-Nairobi. Hij van de zonnepanelen? En andere Henk van Our Energy Foundation? En over Marion? Uit Den Haag die naar dezelfde kapper gaat? Ik voeg aan dat lijstje Hollanders toe; Thea. Ik weet nog niet waar zij vandaag komt. Wel dat zij in Mombasa woont en werkt. Haar ontmoet ik deze week tijdens mijn 5-daagse tripje naar Mombasa. Zij runt de stichting Kenya Care. Ik hoop veel van haar te gaan leren. En wie ik ook ontmoet daar? M’n tentie/roomie Anneke! Hoe leuk is dat?! Anneke begeleidt een social safari van Doingoood in Kenia. Haar groep gaat naar een national park op safari dus een mooie gelegenheid om elkaar weer te zien. Weer eens wat anders dan in Twello. Van de week ook de eerste aanzet gemaakt met de organisatie van het bezoek van het bestuur en 20 leerlingen van ISW. Zij komen in oktober en gaan aan de slag op de school en in het huis. En dan ga ik mee naar Shima National park om eindelijk echte olifanten te zien. He he. Ik kijk er enorm naar uit dat zij komen. Wordt ook een week waarin we belangrijke beslissingen nemen en knopen gaan doorhakken. Maar dat kun je wel aan een paar Hollanders overlaten!

Nou, Hollanders thuis; dank voor het lezen van mijn blogs, de lieve en belangstellende appjes, Skype- en video-gesprekken en alle support. Ik mis jullie. Ben officieel nu een ‘zwerver’ en thuisloos. Vrijdag 31 augustus was de overdracht van m’n appartement. Gek idee dat ik na 16 jaar nooit meer het slot van die voordeur zal opendraaien. Maar ik ben nu hier, in Kenia, en daar geniet ik van. Met alle ups & downs.