Boda-boda en 'pole pole'
14 januari 2018 - Kampala, Oeganda
Hoe zal ik mijn eerste paar dagen in Uganda omschrijven ..... Warm, stoffig, vies, armoedig, rommelig, benauwd en druk maar ook hartverwarmend, zonnig, gezellig en een grote ontdekkingstocht! Voor het ontdekken van en vervoer in Kampala kun je het beste gebruikmaken van de boda-boda. Dat is niet een fancy vervoermiddel of een bus of taxi met privéchauffeur maar gewoon een simpele, olie-verslindende brommer(t) .... Jawel, een brommer.... Voor een appel en een ei, brengt de boda-boda je overal. En op elke manier; tegen de rijrichting in, over de stoep, een shortcut over het benzinestation, door diepe kuilen en over hoge verkeersdrempels. Bij het opstappen nog even onderhandelen over de prijs (weinig of heel weinig) en dan helm op en op pad. Je leest het goed; helm op ..... Voor de oplettende kijker ben ik met helm te zien op een van de foto's. Je zult begrijpen dat de rest van de dag mijn haar als Jeroentje zit.
Naast rondrijden op de boda-boda ben ik inmiddels geïntroduceerd bij 'mijn' project, heb ik een Lunganda simkaart, m'n eerste miljoen gepind, de best coffee in town ontdekt en geleerd dat geduld hier een hele schone zaak is! Pole pole ....... 'Mijn' project - Agape Ministries bestaat uit het boys home en het drop-in centre. Met veel passie en compassie worden hier zwerfjongetjes opgevangen en hen, ogenschijnlijk, simpele zaken aangeboden als onderdak, de gelegenheid om zich te wassen, een fatsoenlijke maaltijd te eten en wat te leren. Vooral de lessen Engels en wiskunde worden 'gevroten' door de boys. Daarnaast wordt er gevoetbald en heeeeel veel gekleurd. Ik heb inmiddels vrijdag met de kids in de boys home en met de kids in het drop-in centre doorgebracht. Ze vinden mij (nog) vreemd en houden afstand. Maar ook ik moet wennen aan mijn rol en plaats in de groep. Heb er alle vertrouwen in dat we elkaar wel gaan (leuk en aardig) vinden! Maar zoals alles in Oeganda ... pole pole ... Rustig aan!
Nog meer 'vreemde' vogels wonen er in het Doingoood home; een bont gezelschap aan jongens en meisjes die allemaal vrijwilligerswerk doen op een project. De 1 voor 6 weken, de ander voor 5 maanden, vanuit professie of interesse maar allemaal met de intentie om er een mooie tijd van te maken. Gelukkig zijn er ook een paar oudere 'meisjes' dus ben ik niet eens de oudste in het gezelschap! We eten samen, ontdekken Kampala met elkaar en leren van elkaar de beste routes, deals en natuurlijk van elkaars ervaringen. Morgen is alweer de laatste dag van bewoner/vrijwilliger Bram dus dat 'vierden' we vanavond met een barbecue. Vandaag en gisteren vierden we ons vrije weekend door het Lubiri paleis - het paleis van de huidige koning - te bezoeken inclusief een bezoek aan de martelkamers. In de gang waar de 'kamers' zich bevinden, stierven ruim 25.000 mensen. Geëlektrocuteerd in het water .... Een triest deel van de geschiedenis van Oeganda. Daarom deden we daarna een bakkie & taart bij Java's als troost. Vanochtend woonden we een dienst bij in de Watoto gemeenschap. Dat is nog eens je geloof beleven! Zang en een live band, meeklappen en meezingen. Strak geregisseerd inclusief aftelklok en terugkijkscherm, videoregie en bewegend licht; mijn evenementen-hart maakte even een sprongetje. Vanmiddag genoten we van de zon en maakten we een plonsje in het zwembad van het Cassia Lodge. Een hotel boven op 1 van de 7 heuvelen van Kampala met een geweldig uitzicht over Lake Victoria! Morgen start mijn eerste echte volle week met de boys van Apage; ga ze voorlezen, Engels leren, met ze kleuren, misschien zelfs wel voetballen en een bonte middag met ze organiseren. Zingen, dansen, acrobatiek, voordragen; het mag allemaal. Wanneer zij zich maar gehoord en gezien voelen. Dan is het goed. En pole pole doen :-)
Heel veel succes en plezier vanaf morgen met de boys, gaat vast helemaal goed komen! Dikke zoen 💋
X
Groetjes Marrit
XC